Dit blog gaat over kennis delen op internet. Drie thema's boeien mij: online leren en ontwikkelen; nieuwe economie; eenvoudig leven. Deels uit persoonlijke interesse en deels vanwege werk. Het internet is een niet weg te denken kennisbron. Ik vertel over wat ik online haal en deel aan kennis. De kritische blik ontbreekt niet.
Google als opstap
Verzamelde ik vroeger nog van alles in archieven, nu heb ik Google. Nieuwe opdrachten starten met googelen: wat zegt de website over de organisatie; links naar de vraagstukken die spelen en oplossingen; praktijkvoorbeelden elders; rapporten en werkdocumenten op kennisplatforms; enzovoort.
De algoritmes van Google gaan aan het werk en brengen al gauw een veelheid aan informatiebronnen bijeen. Of er voldoende kritische massa in de verzameling zit? Ik ken de algoritmes niet, vertrouw op big data. Alhoewel… als tegenwicht vraag ik altijd enkele sleutelfiguren uit mijn netwerk naar hun bevindingen, inzichten en bronnen.
Zo kom ik voorbereid bij een opdrachtgever en bouw ik ondergrond op voor het onderhanden project.
Twitter als kennisbron
Uit nieuwsgierigheid en om mee te kunnen praten over sociale media maakte ik een twitteraccount aan. Zoals menig beginner startte ik actief. Over de jaren heen ben ik me gaan beperken. Ik volg sleutelfiguren, bewegingen en organisaties die mij aanspreken vanuit de eerder genoemde drie thema’s. Daarnaast volg ik enkele haiku-dichters.
Het algoritme van Twitter zorgt er voor dat ik binnen mijn thema’s nieuwe contacten leer kennen. Sommige gebruikers brengen mij via hun getwitterde links bij interessante achtergrondartikelen, (educatieve) films, kennisplatforms en evenementen van kennisdelen.
Met ‘retweets’ deel ik die kennis weer met mijn volgers. Of ik mail de link door aan collega’s, waarvan ik weet dat dit hen interesseert.
Via Twitter maakte ik kennis met De Correspondent. Inmiddels lid, lees ik graag via computer of smartphone hun veelzijdige en verdiepende achtergrondartikelen.
Gebruikers en volgers die kletsen of kwetsen op het medium negeer of blokkeer ik.
Recent las ik dat Twitter marktaandeel verliest. Mogelijk een begin van verdwijnen? Benieuwd of ik dan nog zin heb om me opnieuw op een ander sociale medium te storten.
Online leren
Het googlen brengt me op veel websites. Om meer te weten over de achterkant van websites volgde ik een cursus website bouwen. Boek en internet waren daarbij het gereedschap. Het leverde me inzicht op in opbouw van websites en wat er achter teksten en links schuil gaat. Tegelijkertijd drukte ik makkelijker knoppen in.
Om ervaring op te doen met online leren volgde ik een MOOC. Afstand speelde geen rol. De deelnemers ontmoetten elkaar via interactieve online platforms. Techniek van de tools of de onhandigheid om daarmee om te kunnen gaan, was regelmatig spelbreker.
Via LinkedIn leerde ik het netwerk Losmakers kennen. Hierin verzamelen zich gebruikers en ontwikkelaars van en geïnteresseerden in online leren en ontwikkelen. Naast communicatie in de LinkedIn groep zijn er webinars en ontmoetingen online en offline. Initiatiefnemers en facilitators zijn Joitske en Sibrenne van Ennuonline. Deelnemers maken het kennisplatform. Door het volgen van discussies en actief meedoen aan een evenement of in een discussie groeit mijn kennis van de mogelijkheden voor online leren.
Sinds enige tijd doe ik een schrijfcursus. Er is een uitgebreide online leeromgeving, waarin ik mijn opdrachten kan maken en verzenden en vragen kan stellen. De interactie met andere deelnemers op het discussieforum is nihil. Gebrek aan een ervaren facilitator?
Af en toe volg ik colleges bij de Universiteit van Nederland of zie ik TED talks. Hoogleraren en uitdragers van ideeën brengen mij nieuwe kennis en inzichten. Dialoog kan er zijn, maar dan moet ik offline naar een bijeenkomst ergens in het land. Meestal past dat niet in de agenda.
Ik = zoekprofiel?
Het surfen op internet en het scrollen langs de tweets leiden met regelmaat tot geïrriteerde blikken vanuit de directe omgeving. In plaats van een goed gesprek aan tafel is er het getuur op het scherm. Verslaving ligt op de loer.
De gedachten die ik vanachter het scherm heb deel ik nauwelijks met anderen. Weerwoord of kritisch tegengeluid blijven uit. Zeker als het rekenrecept van de sociale media die omzeilen of uitsluiten. Krijg ik de gewenste kennis boven tafel die ik wil of alleen die mijn zoekprofiel oproept? Anderen delen soms mijn computer voor hun zoekacties. Daardoor verandert mijn zogenoemde zoekprofiel. Wie ben ik? Hoe onafhankelijk en veelzijdig zijn de digitale kennisbronnen?
Goed gesprek, goed boek
In de ontmoetingen aan de stamtafel is er dialoog. Dat stimuleert het kritische onderzoeken van de kennis die tot je komt. Zo werkt dat voor mij.
Ik wil meer weten en begrijpen. Zaken snappen vanuit een groter geheel en historisch perspectief. Het surfen en scrollen is vluchtig. Mijn behoefte aan overzicht en meer diepgang los ik het liefst op met het lezen van een goed boek. Op mijn thema’s las ik recent ‘Je hebt wel iets te verbergen’ (Maurits Martijn en Dimitri Tokmetzis) en ‘Kapitaal in de 21ste eeuw’ (Thomas Piketty).
Voor mij blijven dit soort overzichtswerken cruciale kennisbronnen, waarover ik graag praat met anderen. Het gesprek helpt om de kritische geest te scherpen en open te blijven staan voor nieuwe invalshoeken.
NOOT:
Dit blog is onderdeel van een blogkermis: iedereen schrijft op zijn/ haar blog een blogbericht over hetzelfde onderwerp. De blogs over kennisdelen worden samengevat op het losmakers.nl blog.
Verzamelde ik vroeger nog van alles in archieven, nu heb ik Google. Nieuwe opdrachten starten met googelen: wat zegt de website over de organisatie; links naar de vraagstukken die spelen en oplossingen; praktijkvoorbeelden elders; rapporten en werkdocumenten op kennisplatforms; enzovoort.
De algoritmes van Google gaan aan het werk en brengen al gauw een veelheid aan informatiebronnen bijeen. Of er voldoende kritische massa in de verzameling zit? Ik ken de algoritmes niet, vertrouw op big data. Alhoewel… als tegenwicht vraag ik altijd enkele sleutelfiguren uit mijn netwerk naar hun bevindingen, inzichten en bronnen.
Zo kom ik voorbereid bij een opdrachtgever en bouw ik ondergrond op voor het onderhanden project.
Twitter als kennisbron
Uit nieuwsgierigheid en om mee te kunnen praten over sociale media maakte ik een twitteraccount aan. Zoals menig beginner startte ik actief. Over de jaren heen ben ik me gaan beperken. Ik volg sleutelfiguren, bewegingen en organisaties die mij aanspreken vanuit de eerder genoemde drie thema’s. Daarnaast volg ik enkele haiku-dichters.
Het algoritme van Twitter zorgt er voor dat ik binnen mijn thema’s nieuwe contacten leer kennen. Sommige gebruikers brengen mij via hun getwitterde links bij interessante achtergrondartikelen, (educatieve) films, kennisplatforms en evenementen van kennisdelen.
Met ‘retweets’ deel ik die kennis weer met mijn volgers. Of ik mail de link door aan collega’s, waarvan ik weet dat dit hen interesseert.
Via Twitter maakte ik kennis met De Correspondent. Inmiddels lid, lees ik graag via computer of smartphone hun veelzijdige en verdiepende achtergrondartikelen.
Gebruikers en volgers die kletsen of kwetsen op het medium negeer of blokkeer ik.
Recent las ik dat Twitter marktaandeel verliest. Mogelijk een begin van verdwijnen? Benieuwd of ik dan nog zin heb om me opnieuw op een ander sociale medium te storten.
Online leren
Het googlen brengt me op veel websites. Om meer te weten over de achterkant van websites volgde ik een cursus website bouwen. Boek en internet waren daarbij het gereedschap. Het leverde me inzicht op in opbouw van websites en wat er achter teksten en links schuil gaat. Tegelijkertijd drukte ik makkelijker knoppen in.
Om ervaring op te doen met online leren volgde ik een MOOC. Afstand speelde geen rol. De deelnemers ontmoetten elkaar via interactieve online platforms. Techniek van de tools of de onhandigheid om daarmee om te kunnen gaan, was regelmatig spelbreker.
Via LinkedIn leerde ik het netwerk Losmakers kennen. Hierin verzamelen zich gebruikers en ontwikkelaars van en geïnteresseerden in online leren en ontwikkelen. Naast communicatie in de LinkedIn groep zijn er webinars en ontmoetingen online en offline. Initiatiefnemers en facilitators zijn Joitske en Sibrenne van Ennuonline. Deelnemers maken het kennisplatform. Door het volgen van discussies en actief meedoen aan een evenement of in een discussie groeit mijn kennis van de mogelijkheden voor online leren.
Sinds enige tijd doe ik een schrijfcursus. Er is een uitgebreide online leeromgeving, waarin ik mijn opdrachten kan maken en verzenden en vragen kan stellen. De interactie met andere deelnemers op het discussieforum is nihil. Gebrek aan een ervaren facilitator?
Af en toe volg ik colleges bij de Universiteit van Nederland of zie ik TED talks. Hoogleraren en uitdragers van ideeën brengen mij nieuwe kennis en inzichten. Dialoog kan er zijn, maar dan moet ik offline naar een bijeenkomst ergens in het land. Meestal past dat niet in de agenda.
Ik = zoekprofiel?
Het surfen op internet en het scrollen langs de tweets leiden met regelmaat tot geïrriteerde blikken vanuit de directe omgeving. In plaats van een goed gesprek aan tafel is er het getuur op het scherm. Verslaving ligt op de loer.
De gedachten die ik vanachter het scherm heb deel ik nauwelijks met anderen. Weerwoord of kritisch tegengeluid blijven uit. Zeker als het rekenrecept van de sociale media die omzeilen of uitsluiten. Krijg ik de gewenste kennis boven tafel die ik wil of alleen die mijn zoekprofiel oproept? Anderen delen soms mijn computer voor hun zoekacties. Daardoor verandert mijn zogenoemde zoekprofiel. Wie ben ik? Hoe onafhankelijk en veelzijdig zijn de digitale kennisbronnen?
Goed gesprek, goed boek
In de ontmoetingen aan de stamtafel is er dialoog. Dat stimuleert het kritische onderzoeken van de kennis die tot je komt. Zo werkt dat voor mij.
Ik wil meer weten en begrijpen. Zaken snappen vanuit een groter geheel en historisch perspectief. Het surfen en scrollen is vluchtig. Mijn behoefte aan overzicht en meer diepgang los ik het liefst op met het lezen van een goed boek. Op mijn thema’s las ik recent ‘Je hebt wel iets te verbergen’ (Maurits Martijn en Dimitri Tokmetzis) en ‘Kapitaal in de 21ste eeuw’ (Thomas Piketty).
Voor mij blijven dit soort overzichtswerken cruciale kennisbronnen, waarover ik graag praat met anderen. Het gesprek helpt om de kritische geest te scherpen en open te blijven staan voor nieuwe invalshoeken.
NOOT:
Dit blog is onderdeel van een blogkermis: iedereen schrijft op zijn/ haar blog een blogbericht over hetzelfde onderwerp. De blogs over kennisdelen worden samengevat op het losmakers.nl blog.
RSS-feed
