Van west naar oost

In maart zijn wij, Adriaan en ik, verhuisd van Nootdorp naar Tolkamer. Beiden ervaren in het projectmanagement, pakten we ook dit op als een project. Een  activiteitenschema was vlot opgesteld. Er waren namelijk enkele ‘deadlines’. Een week na ontvangst van de sleutel, zou de inboedel het nieuwe huis in moeten. Dus voor die tijd moest minstens de slaapkamer helemaal af (schoonmaken, wanden verven, laminaat leggen). En het verhuizen is aan de professionals overgelaten.

De volgende deadline lag bij de woonkamer, waar twee weken later de parketvloer zou worden geschuurd. Dankzij hulp van familie kwamen de andere werkzaamheden in die ruimte op tijd af.

Klussen in Frankrijk betekende altijd minimaal vijf handelingen na elkaar verrichten, voordat je eens ging zien dat er werkelijk een mooi afgewerkte kamer opgeleverd zou worden. Op onze nieuwe stek in Nederland is dat heel anders: ‘je hoeft hier alleen maar een aai te geven, en het is helemaal mooi’.
Het is dan ook gelukt om in vijf weken alle kamers ‘instapklaar’ af te werken.

Een werkcontact merkte op: ‘Voor iemand die aan het verhuizen is, klink je wel heel ontspannen’. Een mooi compliment, dat weergeeft dat onze projectervaring zich hier in positieve zin deed gelden.
Uiteraard zijn er nog wat losse eindjes, zoals verhuisberichten naar sommige organisaties.

We genieten volop van de stap van west naar oost. Allereerst is er de mooie natuur van ‘t Gelders Eiland en de grensstreek. Daarnaast is er het ‘noaberschap’, waarvan we al snel veel merkten: ‘Als je wat nodig hebt, dan zeg je het maar’; ‘Als je een vraag hebt, dan zijn we daar voor’; ‘Ik heb wat koekjes gebakken en dacht die breng ik naar die harde werkers’; ‘Om even uit te puffen, kom je maar even langs op de koffie’.
En loop je op straat, dan is het heel gewoon om elkaar te groeten: ‘Hai’.